AYÇA DURAK YAZDI: KIRKINCI GÜN

KIRKINCI GÜN

Ölümü düşünmek tuhaf şey 
Bir o kadar da yorucu 
Lakin kaçınılmaz gerçek 
Yitirilenin arkasından 
Nerede acaba 
Napıyor şu an
İyi mi
Veyahut 
Kötü mü
Beni görüyor mu
Ya beni ağlayarak izliyorsa 
Ya mutsuzsa şu an beni bıraktı diye 
Çünkü ben mutsuzum beni bıraktı diye 
Görüp de üzülür mü
Sahi ölüler acaba hiç ağlar mı? 
Konuşulmayan onca şey,
Yitirilen onca an,
Yaşanan bir dolu zaman. 
Sahi ölüler acaba bunların hepsini görür mü artık?
Sır perdesi aralanır mı ruh göçünce mabedine?
Neredesin ki
Mesela tam da şu an
Sahi ölüler acaba geri dönüp de akıp giden hayata kızar mı?
Onca soru,
Onca cevapsız akşam,
Onca rüyasız gece…
Sahi ne bu cebimizdeki boşluk?
Onca şey koyduk bak üzerine,
Kapanmadı, eksilmedi
Büyüyor bak,
An be an artık…
Ölümü düşünmek tuhaf şey 
Şahit olmak ise tam bir trajedi
Elleri, ellerinde
Nefesi ise son deminde, 
Uğurlarsan başka bir ruh-i aleme
En sevdiğini, 
Yavaş yavaş
Ama sonra bir yaz gününde,
Bir akşam vakti, 
Eksilirsen bi kere sen,
Ölümü düşünmek tuhaf şey
Bilirsin sen
Kapanmaz hiç cebindeki delik
Sahi ölüler acaba ondan sonra gelen mevsimlere
Güzel renkte çiçeklere dalıp,
Üzülür mü hiç?
Geçmişe bakıp…
Dileklerim hep,
En güzel yerlerde.
Duyuyorsa bilsin göçüp gitmiş,
Cebimdeki deliği dikmiş,
Ah o benim ne de çok
Sevdiğim biriymiş
Duysun beni, 
Görsün ki,
Rüyama teşrif etsin, 
Bari gönlüm huzurla dolsun
Diye…