Ayça Durak Yazdı: DENİZİN ÖNÜNDE

Tüm hayata ağlayıp, karıştırırken suya gözyaşlarımızı, Ve mahkûm anıların prangalarını sökerken ellerinden, Gülümseyerek batan güneşe baksaydık...

Dinle

16 Aralık 2020 - 22:44

DENİZİN ÖNÜNDE

Sakin, sessiz bi denizin önünde,
Otursaydık şöyle bi seninle…
Senden kastım da kendimle.
Erteleyip dibe itilen tüm kötü düşlerle...
Biz kendimizle el ele verince,
Laf lafı açmıyor mu hep zaten?
Dalgasız, ton ton maviye gebe
Sakin, sessiz bi denizin önünde,
Otursaydık şöyle bi seninle…
Her yaşımızdan bi halimizi alsaydık cebimize
Hepsiyle tek tek konuşsaydık.
Başı okşanacakları dizimize yatırıp,
Güzel masallar anlatsaydık.
Derdini dünyadan büyük sananlara,
Kum tanelerini işaret etseydik.
Hatalarıyla kendini affetmeyenlere,
Hayata gelişimizin nedenini söyleseydik.
Sevilmeye laik değilim diye aynalara küsenlere,
Kendine yaptığı kötülüğe laik olmadığını gösterseydik.
Her halimizle barışıp, en sonunda kabullenseydik...
Birazcık derin, suyu birazcık soğuk…
Sakin, sessiz bi denizin önünde,
Otursaydık şöyle bi seninle...
Ama hiç konuşmadan,
Kendimizi anlasaydık.
Karanlıkta dans eden tüm iblisleri
Ufkun sonsuzluğuna uğurlasaydık...
Sesiyle ortamı neşelendiren kuşlara,
“Nasıl bi mucize olduğunuzdan habersizsiniz” diye el sallasaydık...
Saçlarımızı dağıtan rüzgâra kızmadan,
Yaşamanın tuzlu tadını, tenimizde anlasaydık...
Ayaklarımıza hafif değen,
Sakin, sessiz bi denizin önünde,
Otursaydık şöyle bi seninle...
Tüm hayata ağlayıp, karıştırırken suya gözyaşlarımızı,
Ve mahkûm anıların prangalarını sökerken ellerinden,
Gülümseyerek batan güneşe baksaydık...
Senden kastım da yahu, bizzat kendimle.

Ayça DURAK