Zeynep Nur AYAS:KUSUR VARSA AFFOLA

KUSUR VARSA AFFOLA

Anlaşılmadan göçer insan,

Anlamadan öper toprağını.

Bir damla su,

Bir avuç toprak,

Anlatır âdemin dramını.

Yoktu.

Hiçti.

Vardı.

Ama bitti.

Dünya sızısı gönlünde kaldı.

Bir pare gönül yaralandı,

Acıdan ziyade tatlıdan...

Zehirlendi sevdiklerinden,

Zehirledi sevenlerini.

Çünkü sevmek en sancılı zehirdi.

Benim Ebuzer'e olan yakınlığım,

Zehrimizin birliğinden.

Aynı sesti 'yalın'…

İçimin sesinden durmaz ellerim.

Durduramaz en dişlisi!

Ne zaman çıkarsa pençesini;

Sözüm dile gelir,

Elimle dizilir,

İplik gibi dize dize...

Nasırlı eller anlar ancak bir nebze.

Kimi eller incinir.

İncinen anlamaz,

İnciten anlaşılmaz.

Kim incindi, kim incitti,

Hep muğlak...

Dünya da göz kırpmak böyle geçti!

Âdem anlamaktan da anlaşılmaktan da bir tek anı bildi.

Toprağı öperken anılara esirdi.                  

22.01.2017  Zeynep Nur AYAS