ZEYNEP NUR AYAS : AH

Ah!

Bir sancılı keder…

Kurşungeçirmez, topla-tüfekle yok edilemez.

Savunuculuğunu yapıyorum.

Huzursuzlanıyorum, yokluğunda.

Belki de zikrimde öldürülmesinden korkuyorum.

Ama asıl korkum;

Fikrimin, incinirse sükûttan dalları,

Ya beni terk ederse çaresiz bir sılaya,

Ve bir daha göstermezse o gül güzeli sıcaklığını...

Atarsa kör kuyulara…

Nasıl çıkarım!

Yusuf değilim ki!

Bir sancılı gönül…

Fikrinden üzüntüsü.

Anlayanı yok, dinleyen yok.

Bir Yaradan’ı var; fikri gibi onu.

Nasıl soyutlanır fikrinden?

Soyutlanırsa kalır mı kendinden bir kıyı?

Fikriyle bulmuşken limanını,

Kalsa dahi, kolaçan eder mi kıyı kendini?

Zaman, sancıların ölçeği,

Ne zaman gelir beyaz örtüye bürüneceğim gün?

Korkarım, çıkamazsam o gün.

18.12.2014 Zeynep Nur AYAS