~~ DİŞ KİRASI GELENEĞİMİZ
Eski ramazanlarda, iftar daveti veren zenginlerin yemekten sonra davetlileri uğurlarken verdikleri yani davetliler yemek yerken dişlerini kullandıkları için emeklerine karşılık verilen para, altın, kıymetli eşya gibi hediyelerdir. Buna Diş Kirası denilmektedir.
Osmanlı İmparatorluğu döneminde zenginler köşklerinde veya konaklarında Ramazan Ayı boyunca iftar sofraları düzenleyip genellikle muhtaç ve kimsesizlere oruç açtırmak ve bu arada dostlarını da iftara davet etmek geleneği vardı. Zengin konaklarında iftardan sonra davetlilerden birinin Kur’an- Kerim okuması ve ardından da ev sahibine dualar edilirdi, OKUNAN Kur’an- Kerim ve dualar ev sahibi başta olmak üzere yemeğe katılanların ölmüşlerine hediye edilirdi, bu dini törenden sonra ev sahibi misafirlerini konaktan yolcu ederken çeşitli hediyeler, para veya altın hediye edilirdi ki buna Diş Kirası adı verilmekte idi.
Bu gelenek ev sahibinin cömertliğini gösterirdi, geleneklerimize göre evimize teşrif eden misafirlerimize saygı, sevgi, ilgi ve sıcak karşılama göstermek, onları ağırlamak, memnun etmek ve misafirlerimizin evimizden memnun olarak ayrılmalarını sağlamak nazik bir davranıştır ve ince bir düşüncenin ürünüdür.
Köşk ve konaklarda sadece ev sahibinin dostları, özel misafirleri değil aynı zamanda yoksul Allah dostları, Tanrı misafirleri için de sofralar hazırlanırdı, davetsiz misafirler de içeri buyur edilerek herkese sofra kurulurdu. Misafirler, iftarını yaptıktan sonra teravih namazına giderlerken hane sahibi tarafından kadife keseler içerisinde gümüş tabakalar, kehribar tespihler, Oltu taşından yapılmış ağızlıklar, gümüş yüzükler de Diş Kirası olarak hediye edilirdi. Çok yoksullara ise, ev sahibinin servetine ve cömertliğine göre kadife keseler içerisinde gümüş veya altın paralar Diş Kirası olarak verilirdi.
Günümüzde de bu geleneklerimiz şekil değiştirerek devam etmektedir, Diş Kirası geleneğimiz ortadan kalkmıştır ama dostlara, yoksullara iftar yemeği vermek geleneğimizin halen devam etmektedir. Ramazan Çadırı kurma geleneğimiz İslam Dünyasının her köşesinde devam etmektedir. İftar yemeği vermekle servetimizden bir azalma olmamakta aksine hayır yapan kişilerin evine ve kazancına bereket geldiğine inanmaktayız. Hac farizası için Arabistan’a giden hacılarımızın için Medine’de açık iftar sofraları kurulmaktadır, bu gelenek İslam Dininin güzelliklerinden sadece biridir çünkü komşusu aç iken tok yatan kişi bizden değildir düşüncesi dinimizin temeli olarak kabul edilmiştir.
Seyhan Çağlar EMEN