NE YAPMALI
Dünyayı düzelteceğim, kötülükleri ve kötüleri yok edeceğim diye çok uğraşmamalı insan kanaatimce, önce kendimizi düzeltmeli, yetmez, oldukça da donanımlı ve diğerlerine göre iyi olmalı, doğru olmalı, yardımsever olmalı, diğer iyi hasletleri bünyesine katmalı öylecene yola devam etmeli. Tecrübeyle net olarak anlaşılmaktadır ki artık vaaz etme, nasihat etme ve benzeri öğrenmenin günlük hayattaki tesiri eski gücünü yitirmiştir. En iyi öğrenmenin yaparak yaşayarak öğrenme olduğu su götürmez bir hakikat olarak karşımızda dururken biz ne yapılması gerektiğini söylemek yerine bizatihi onu gerçekleştirerek örneklem yolu ile çıkarsama yapılmasını sağlamalıyız.
Komşu, komşunun külüne muhtaçtır söyleminin laf olmadığını yapıp etmeleriyle hayata geçirmeli insan, yaptıklarından tadımlıkta olsa ikram etmeyi bilmeli, yetiştirdiklerinden tane de olsa, çilkim de olsa verme cesaretini sergilemeli ki hediyeleşmenin ne kadar güçlü samimileşme ve birbirinden haberdar olma aracı olduğunun farkına varılmasına vesile kılındığını göstermeli. Kimin ne derdi var, hangi sıkıntılarla cidal yaptığının farkına varmak için. Mümkünse dertlerinin defedilmesine el vermek için. Mahallinde olandan bitenden haberdar kılınmak için. Ve mümkün olduğunda geri dönerek elinden tutmak, tasasından bir an arındırmak için…
Boş beleş günler geçirmek yerine, günleri yirmi altı saate çıkarma eylemlerine girişmeli her insan, ölmeye yüz tutmuş imece/ dayanışma günlerini geriye getirmenin çarelerini aramalı, mümkün olabildiğince ortak iş yapabilmenin örneklerini sergilemeli, sonuçlarından etraftakilerin haberdar olmasını sağlamalı. Örneğin komşularla bir araya gelindiğinde yalnız ikramları mideye göndermek yerine yazlık ya da kışlık her ne ise hazırlıkların ucundan, kenarından tutarak, rahmete olduğu kadar zahmete de ortak olunacağı mesajı karşı tarafın dikkatine sunulmalıdır. El erdikçe gönüller bir oldukça makarna kesmekten yufka açmaya, zeytin toplamaktan çapa yapmaya, halı yıkamaktan merdiven süpürmeye kadar iştirakli işler ve işlemlerin içerisinde yer almaya, yürümesi için çaba sarf etmeye gayret göstermeli, keyfi ve eğlenmeyi dahi beraber ifa etmeli, etmeye gayret etmeli insan…
Toplu taşıma araçlarının kullanımı noktasında geriye dönüp bakmalı, imkân dâhilinde hayatımızın parçası yapmalı, illa kısa mesafelerde ve dar vakit olmayan zamanlarda yürüme etkinliğini olmazsa olmaz olarak kabul etmeli ve uygulamalı. En ufak bir rahatsızlık belirtisinde, sağlık ocağı, hastahane, doktor, kapısını aşındırmak yerine küçük tedbirler almayı ihmal edilmez vazife bilmeli ve etrafı da uyarmalı, hem ilacın çöp olmasının yolu kısmen de olsa kapatılmalı hem de vücutlarımızın bir ilaç deposu olmasının önü az da olsa önlenmeli…
Düğündü, dernekti, evlilikti, kınaydı ve bunlardan doğmuş olan bütün etkinliklere katılmanın mahsuru bir yön bulunur, abartmadan, vasati/ortalama bir halin dışına çıkmamaya gayret etmeli ama illa cenazeye, taziyeye mutlaka katılmalı insan ki dünyaya bağlanmanın çok doğru olmadığı gerçeğini daima aklında tutabilsin. Yakınları, uzakları, tanıdıkları, tanımadıkları, akrabayı, dostu, konuyu, komşuyu hal hatır sormayla, ziyaret etmeyle, yardımına koşmayla, sevip saymayla, bakıp gözetmeyle ve diğerleriyle razı etmeye çalışmalı insan. Herkes için iyilikler düşünmeli ve herkes için iyilikler istemeli ve elinden geldiğince de yapmalı…
Mutlu olduğu insanlarla daha çok vakit geçirmeli insan ve onlara daha fazla zaman ayırmalı. Aramasını beklememeli uzaktakilerini seyrek de olsa aramalı. Nefret etmemeli, kin gütmemeli, sevgi göstermeli, her daim tebessüm etmeli. Her şeyi ben bilirim havasına girmemeli, bencillikten uzak durmalı, az yemeli, az uyumalı, dinlenmeye ve kendini dinlemeye vakit bulmalı, sabretmeyi, illa şükretmeyi bilmeli insan. Çok ama çok okumalı, yalnız harfleri değil, kâinatı ve kâinatta var olanların tamamını, heceleyerek de olsa…
03.08.2019 Muammer AZMAK