İKİ GÜL
Şükrederim… Bahçemde iki gül bitirene,
Dikensiz gül bitmez diyene, hayret derim,
Önce gönlümüze düştüler, İki tomurcuk oldular,
Biri seherde, biri akşamın karanlığında doğdular,
Ele geldiler evveli, dile geldiler nerdeyse ahiri,
Yürüdüler, biz yürüdük arkalarından, önlerinden,
Korkuya yenilmediler, zorluklara eğilmediler,
Hayata tutunmak için direndiler ha direndiler,
Kavuştular peş peşe menzile, dedik ne zaman
Geldiniz bu hale, ardından koptu bir velvele,
Geldiler, gördüler, beğendiler, birlik dilediler.
Goncalarımız açılan bir güle evirildiler, birlikte
Zaman, koşturan atın nal sesleri gibi yetiştirdi,
Goncalarımızı, bülbülleriyle denkleştiriverdi.
Aydınlık gecede yola çıkanlar da ışığa muhtaçtır,
Sevincimiz vatanı aslide, Ay yüzlümüz düştü gurbete.
Yüreklerin vicdanlısı ana yüreği, istemese de parçalandı,
Gülen o şen şakrak çehreyi, kavurdu, döndürdü hazana.
Gelmiştir vakit, saat, mevsim. Beklemekte yoktur rahmet…
Ağlayan, inleyen bülbüller, bereket yağmurlarına tutulsun.
Gül tanelerimiz, çoğalsın, çoğalsın, dönsünler gülistana.
Nazarları nazarlarına değsin her dem, olmasın haller kem,
Haramilere çıkmasın sokak, başlarından aksın muhabbet,
Yeryüzü muradımın ufkuna dar gelmesin ve dahi kâinat,
Kavuşmanın diyarı değildir dünya, mutluluk yeri illa ahiret,
Dileğim yürektendir, güller ve bülbüllere olsun hep saadet…
27.08.2019 Muammer AZMAK