ÇOCUKLUĞUMU SANA BIRAKIYORUM
Güzel bir rüyadan uyanıp bir sabah
Koynumda sakladığım hayallerimle;
Annemin yoksul ve içli ninnisinden,
Kızılırmak gibi sana akıyorum.
Boynunu bükük, gözü yaşlı ve mahzun,
Çocukluğumu sana bırakıyorum...
Hangi mevsimlere bıraksam kendimi,
Ben seni mevsimlerce özlüyorum.
Şimdi, kırık kalbimde kırık plaklar,
Solgun bir maviden sana bakıyorum.
Ne olur tut, şu üşüyen parmaklarını!
Çocukluğumu sana bırakıyorum…
Bana gözlerini yumarak baksan!
Yüreğini uzatsan dudaklarıma...
Senli bir şiir besteliyor gökyüzü,
Yakana ödünç firuzeler takıyorum.
Ah... Pırıl pırıl bir geceye sığınıp,
Çocukluğumu sana bırakıyorum…
Şehrimin boz bulanık seherlerinde,
Ekim giymiş yıldızlar tutar ellerimi.
Ben artık, bilyelerimi uçurtmamı,
Ve... Artık tüm gemileri yakıyorum.
Buğulu perdeler arkasında hıçkırıkları,
Çocukluğumu sana bırakıyorum...
Seni ne kadar seviyorum bir bilsen!
Ben artık o sakaklarda üşüyorum.
Bıraktığın yerde toz duman kül var.
Sana söylenmemiş şiirler saklıyorum.
Her gece usulca eşiğine gelip,
Çocukluğumu sana bırakıyorum…
1985