YİNE "ACIMIZ BÜYÜK"
Suriye işi çok karışıktı, iyice karıştı.
Canlarımız gitti, canlarımız gidiyor.
Verdiğimiz vatandaş tepkisi tabii doğrudur.
Suriye'yi, Rusya'yı, Amerika'yı lanetlemekte haklıyız.
Fakat bu yetmez.
Bize alan kazandıracak hamleler düşünmeliyiz.
Bu da akıl ve devlet işidir.
Bakacağımız yer yine kendimizdir.
Bir türlü öz eleştiri yapamıyoruz.
Tenkıd duymaya zaten tahammül edemiyoruz.
Eleştirinin sırasında pusula verdiğini, hedefi doğrulttuğunu hiç düşünmüyoruz.
Yanlışta ısrarda da devam ediyoruz.
Arada doğru işler yapsak da yanlış başladığımız anlayıştan vazgeçmiyoruz.
Baştan beri politikamız yanlıştı.
Baştan beri peşpeşe hatalar ettik.
Etmeye de devam ediyoruz.
Olanı, yaşananı görmek kolayken bakıyorum onu da görmüyoruz.
Buraya geleceğimizi ben bile yazdım.
O kadar açık bir durumdu.
Cumhurbaşkanımız Amerika'ya giderken"İdlib'e dikkat edelim, Rusya mesajını oradan veriyor.." dedim.
Kendi menfaatimiz için her olumlu adımımızda bunu yaptı, yapıyor.
Libya meselesinde de aynı şeyi yaptı.
Sonra bizi masaya çağırdı ve iyi başladığımız işi tam manasıyle bozdu.
Bunlarda da rakibi Amerika, Rusya ile beraber hareket etti.
En azından onlara sessiz katıldı.
Bu oyun böyle oynanır.
Dünya oyunu böyle böyle oynuyor.
En büyük düşmanınızla on yerde savaşır, beş yerde beraber hareket eder, yirmi yerde başka ortaklar arar, on beş yerde işleri uyutmanın yolunu ararsınız.
Diplomasi bunun için vardır.
Galiba biz bunu unutuyoruz.
Devlet işleri "Bizim adam" kafasıyla yürümez.
Bilgiye, görgüye ve hayatın gerçeklerine göre yürütülür
Son olay böyledir.
İdlib'te de bir çok hatamız var.
Sorulacak sorular bellidir:
"Nerede hata ettik?" demezsek doğruyu bulamayız.
Hadi daha yumuşatalım: "Acaba bizim yaptıklarımızda yanlış olan bir şeyler mi var ki bu noktaya geldik?"
Devlet bu soruları bütün unsurlarıyla sorar ve cevap arar.
Yapacağımız önce budur.
Bize karşı olanların davranışına çatarak bir yere varamayız.
Çatarız, çatmalıyız.
Ama, Rusya'ya, Amerika'ya çatarak varılacak bir yer, kazanılacak bir savaş yoktur.
Rejime düşmanlık geçmeyen hastalığımız halinde devam ediyor.
Bakın yine oradan darbe yedik.
Bize göre Rejim katil..
Tamam o katil de Amerika, Rusya, İran değil mi?
Hesap edilse onların kıyımı belki daha önde görünür.
Efendiler, devlet aklı böyle çalışmaz.
Geldik yine rejime dayandık.
Onlarla anlaşmadan daha çok kan aktığını hala görmüyoruz.
Evet, onlarla anlaşmadan daha çok kan akar.
Biz daha zor durumlara düşeriz.
Bizi, beraber hareket ettiğimiz devletler aldatırlar.
İran aldatır, Rusya aldatır, Amerika aldatır.
Ve yalnız kalırız.
Yine o açıklamayı yaptık: "Tek başımıza başımızın çaresine bakacağız!"
Bu bir kere ve bir olay karşısında olsa mümkündür.
Etrafımıza bakalım: Bizden başka yalnız hareket eden devlet var mı?
Dünyanın birinci gücü Amerika hangi durumda yalnız hareket ediyor?
Rusya öyle.. diğerleri öyle...
Bize ne oldu ki düşünemiyoruz?!
"Bu da Türkçesizlik yüzünden..." diyeceğim ve yine yeni kitabıma bağlayacağım.
A. Yağmur Tunalı