YAREN AYKALKAN : GENÇLİK

GENÇLİK

Hayattaki altın dönem, gençliktir. Küçükken bir an önce büyüyüp genç olmayı, yaşlandıktan sonra geriye dönüp yine genç kalmayı isteriz. Çünkü gençlik hayatımızdaki dönüm noktasıdır. Yaptıklarımız için pişman olup, yapacaklarımız için önlem alırız gençliğimizde. Her attığımız adım dikkatli ve her aldığımız nefes sağlıklı olmalıdır. Adı üstünde gençlik! Gençlik döneminin bir diğer adı da cahillik dönemidir. En ufak bir yanlış yönlendirme veya kötü arkadaş çevresi bütün bir hayatımıza mal olabiliyor. Doğru yolu bildiğin halde arkadaşlarının elini bırakmadan yanlışa yürüyorsundur. Gözünü açtığında bataklıkta olacaksın, çırpındıkça dibini gördüğün, bataklıkta.

Klişe ama gerçekten de her şey bir kereden bir şey olmaz demekle başlıyor. En başında arkadaşımın teklif ettiği masum bir sigaraydı bir kereden bir şey olmazdı, ikincisi bağımsızlık yapmazdı, üçüncüde nasıl olsa herkes içiyor dedim, lakin dördüncüye bir bahane bulamadım. Kabul etmek istemezsem de bir bağımlılığım oluşmuştu artık, ailem ve öğretmenlerimden sakladığım. Derdim oldukça iki parmağımın arasındaki bir arkadaş olarak görüyor, ateşime ateşle son vermeye çalışıyordun, lakin öyle olmadı.

En ufak bir şeyi sorun ediyordum ve sigaraya başvuruyordum meğer hayatımı karartıyormuşum. İlerleyen zamanlarda sigarayla yetinmemeye başladım. Tütün yerine başka maddeler sarmaya başladım. Beynim ağzımdan çıkacak gibi hissediyordum. Gözlerim istediğimi görmüyor, dilim istediğim tadı almıyor, kalbim bedenimde atmıyordu. Ellerim, ayaklarım, azalarım bana itaat etmez olmuştu, irademi kaybetmiştim. Yüzüm günden güne soluyordu ve kollarımda morluklar oluşmaya başlamıştı. Sağlıklı düşünemiyordum. Kısacası ölmemiştim ama baya sürünmüştüm. İnsan bazen ruhunun üstüne toprak atabiliyormuş. Bir kereden bir şey olmaz derken sadece sigarayı değil, hayatımı da yakmıştım. Günden güne eriyordum, fark eden yoktu. Ayıplayan sözler ve dışlayan gözler bir gölge gibi beni takip ediyordu.

Nasıl ki et tırnaktan ayrılmıyorsa uyuşturucu da benden ayrılmıyordu. Doğru yolu biliyordum ama bu illet yüzünden, yürüyecek halim kalmamıştı. Tam sonumun geldiğini düşündüğüm noktada, yeniden doğmuştum sanki damarlarımdaki kanın akışını hissediyordum ve canıma can eklenmişti. Durumumu fark eden bir Yeşilay gönüllüsü sayesinde kurtulmuştum. Aylarca klinikte yattım. Bu zehri kanımdan atmak, içmek kadar kolay olmamıştı. Ömrümün üç yılını çöpe atmıştım, ama pes etmemiştim. Sağlığımı elime alana kadar direndim.

Her şey bitmişti sonunda, sanki biri bana hayatımı hediye etmişti. Klinikteki tedavim bittikten sonra Yeşilay da gönüllü olarak çalışmaya başladım, çünkü beni de bu bataklıktan alan kuruluşla çok şey yapabilirdim. İlk işim beni bataklığa sokan arkadaşlarımı dipten çıkarmak için el birliği yapmak oldu ve başardık. Gördüğüm kadarıyla bataklıkta olan tek arkadaşlarım değildi. Bataklığa çeken tek şey ise, uyuşturucu ve sigara değildi. İlkokula giden çocukların ellerinde son model telefonlar, çünkü onlar da bağımlısı olmuşlar. Teknolojiye köle olma yolunda çevre desteği ile hayli mesafe almışlar, galiba aptallaşan bir nesil yetiştiriyoruz.

Eskiden bazı şeyler araştırılarak bulunurdu. Şimdi ise, en büyük yardımcı kaynak internet olmuştur, öğrendiklerini anında unutuyorlar. Oysaki araştırarak bulsak unutma fırsatımız olmazdı. Kitapların kokusunu unuturlar çünkü kitaba değil, telefona başvuruyorlar.

Herkes genç olur ama çoğu sağlıklı genç olmaz. Görevimiz, hayatımızı kötü etkileyen internet, uyuşturucu, sigara gibi kötü alışkanlıklardan kendimizi uzak tutmak, hayatla aramızdaki can bağını daha güçlü kılmaktır.

Gençler, yaşamayı sevin. Eğer karamsar olup da hayata küserseniz kendinize küsmüş olursunuz. Kendine küsmüş insan ise kolayca yönlendirilebilir. Sağlığımızı tehlikeye atacak maddelerden ve davranışlardan uzak durmaya çalışın. Hayatımızdaki keşkelerin, iyi kilere dönmesi dileğiyle.

S.YAREN AYKALKAN