Sudenur KAYA : BİZ UMUDUMUZDA YANDIK

  BİZ UMUDUMUZDA YANDIK

Güzel bir düştü bizimkisi,

Gitgide solan bir gül gibiydi,

Kokusu başkalarını mest eder,

Güzelliğiyle baş döndürürdü.

Mum gibiydi,

Birbirimize olan sevgimiz.

Çok yaklaştın mı yakar,

Uzaklaştın mı sönerdi.

Bülbülün gülü sevdiği gibi, severdik birbirimizi.

Umudumuz vardı bir kere,

Uçurumdan düşecekken tutunmak için,

Hayata kaldığımız yerden devam etmek,

Umudumuz var diyebilmek için,

Yüreğimizdeki kıvılcımı tutuşturmak için...

Başta çok güvendik umudumuza.

Kıvılcımı tutuşturduk,

Yüreğimizi yaktık.

Isınırız sandık,

Kül olduk.

Söndürürüz sandık,

Kavrulduk.

Çünkü bu yangında ikimizde ateştik.

Yaktık ateşimizle her yeri,

Hem yüreğimizi, hem de sevdiklerimizi.

Çok canlar feda ettik.

Sevdiklerimizin küllerinden doğduk,

Ateşimiz dinmesin diye.

Gördük, aldırmadık.

Çünkü umudumuz vardı.

Umud ettik,

Belki onlarda bizimle doğar diye.

Bundan sonra yakacak kimse kalmamıştı.

Bitmişti, bitmiştik.

Yıllardır yanan ateş,

Bir rüzgârda dinmişti.

Ortada ne ateş kaldı,

Ne de yanacak hayat.

Var olan tek şey sessizlikti,

Koskoca bir sessizlik...

  Sudenur KAYA  16.04.2019