Sonsuza Akan Irmak: Olcay Yazıcı

Osman Olcay Yazıcı… O hem gazeteci hem şair hem de yazar. Trabzon’un Sürmene ilçesinde 1953’te dünyaya gelmiş bir gönül eri, bir kalem erbabı. Bir aşk ve muhabbet insanı. Hüzün boyasıyla şiirlerine renk veren usta bir söz boyacısı. Yüreğinde gizli volkanlar taşıyan bir sükûnet abidesi. Madur Dağı kadar yüksek asaletli bir kişilik.

…

Şiirimizin son dönemdeki güçlü seslerinden biri olan Osman Olcay Yazıcı her şeyiyle bizden biriydi. İnançlarına sımsıkı bağlıydı, inandıklarını yaşayan bir iman abidesiydi. İslam’a asırlarca hizmet eden Türk milletine derin bir muhabbeti vardı. O, bazı şairler gibi piposunu ağzına takıp fildişi kulelerden bakmıyordu hayata. Olcay Ağabey; rengini rengimizden, sesini sesimizden almıştı. Hüznü hüznümüz, acısı acımız, çilesi çilemiz, sancısı sancımızdı.

…

Şair Olcay Yazıcı’nın çok zengin bir imge dünyası vardı. İmgeleri ne alıntı ne de çalıntıydı. Hepsi de anasının sütü gibi ak ve helaldi. “körpe bakış, şehrin kör camları, karanfili kefenleyen kara-kış, kar altında çiçek açmış bir tabut, gül kanaması, masal ikindisi, efkâr tütünü, buzdağında cemre, sevdanın tetiği, hüzün estetiği, mânâ fotoğrafı, gül rüzgârı, gül sancısı, korkunun pusatları, ufkun şahdamarı, Mefisto serencâmı, göğün uçurumu, kuşatılmış yankı, acıları karmak, gül düğümü, aşkların taşrası, şafağa düşen tetik” bunlardan bazılarıdır.

Onun şiir, hikâye, deneme, makale türünde kaleme aldığı yüzlerce eserini “Hisar, Töre, Türk Edebiyatı, Boğaziçi, Öncüler, Meşale, Dolunay, Ufuk Çizgisi, Tepe Edebiyat, Millî Kültür, İnsan ve Kâinat, Cemre, Çağrışım, Kültür Dünyası, Tarih ve Düşünce, Bizim Külliye, Çerçeve, Ufuk Ötesi, Biyografi Analiz, Kubbealtı Akademi Mecmuası, Yüzakı, Berceste, Somuncu Baba, Umran, Genç Kardelen, Mavi Yeşil” gibi edebî dergilerin sayfalarında okuduk ve sevdik. Bir ara köklü dergilerimizden Türk Edebiyatı Dergisi’nin Yazı İşleri Müdürlüğünü yaptı. Bunun yanında Türkiye gazetesinin Kültür-Sanat Sayfasını yönetti.

O, verimli bir şair ve yazardı. “Erguvan Uğultusu”, “Eylülün Kırdığı Gül” adlı kitaplarda şiirlerini; “Çocuklar Vatanında Büyüsün”, “Papatyalar Üşümesin”, “Yaralı Küheylan” adlı kitaplarda hikâyelerini; “Tartışmayı Tartışmak”, “Kitapsız Toplum” adlı kitaplarda denemelerini; “Hüzün Yazıları”, “Nemrut Ateşi” adlı kitaplarda düşüncelerini; “Büyük Gün/Bir Kıyâmet Alâmeti Olarak Hazreti İsâ’nın Dönüşü”, “Eğitim ve Kültür Trajedimiz/Kendimiz Olmaktan Nasıl Çıktık” adlı kitaplarda araştırma yazılarını, “Irmaklar Sonsuza Akar” adlı kitabında da kültür sohbetlerini bir araya getirerek okurlarına sunmuştur.

12 Eylül 2010’da geçirdiği bir kalp krizi sonrası vefat eden şair Olcay Yazıcı’nın mezarı Zeytinburnu Çamlık Mezarlığındadır.

Nihat Malkoç

(Edebice Dergisi 15. sayı’dan kısaltılmıştır.)

Kaynak: http://edebice.net/2018/09/11/sonsuza-akan-irmak-olcay-yazici/