Rüya ÇİFTÇİ: GÖZÜ YAŞLI ŞEHİT KIZI

GÖZÜ YAŞLI ŞEHİT KIZI

Gözyaşı en samimi yakarıştır. Kimi insanoğluna gözyaşı akıtır kimi de yaratana... Biz insanlar en çok biz gibi olana gözyaşı dökeriz. İnsan ömründe sadece seksen litre gözyaşı akıtırmış, gözyaşı dökene sorun bakalım seksen litre gözyaşı mı dökmüş... Tabi ki hayır, gözyaşı döken insana döktüğü her damla binlerce litre gibi gelir... İşte ben gözyaşlarımı her gün babam için döküyorum. Şehit kızıyım ben... Bir kanadı kırık bir kızım ben...

Bir gün kapımızı asker abiler çaldı, annemin her kapı çalışında yüreği titrerdi, babamın şehit haberi gelecek diye ödü kopardı... Yine o gün kapıyı açarken yüreği titredi sanki hissetmiş gibi, eli ayağı buz kesti bana belli etmemeye çalışıyordu ama hissetmişti sanki babamın şehit düştüğünü... Başörtüsünü gelişi güzel bağlayıverdi, kapıyı açtı... Baktım ki kapıda üç asker abi, asker abiler hiçbir şey söylemeden annem anlamıştı babamın şehit düştüğünü... Annemin gözlerinde yaşlar "Vatan sağ olsun" dedi... Tabi ben o zamanlar 6 yaşındayım, hissediyorum kötü bir şey olduğunu ama ne olduğunu bir türlü anlayamıyorum... Sonradan öğrendim ki babam şehit olmuş, cennette bizi bekliyormuş... 6 yaşındayken cennetin ne kadar güzel bir şey olduğunu biliyordum ama ölümün bu kadar can acıtıcı bir şey olduğunu bilmiyordum onu da zamanla öğrendim... Babam çatışmada bir teröristin kahpe kurşunuyla şehit olmuş.

Babamın en büyük arzusu şehit olmak, şehadet şerbetini içmek, Rabbine kavuşmaktı... Babam hayallerine kavuştu, annem ve bende babama kavuşacağımız günü bekliyoruz... Bizim evde kimse ağladığını belli etmezdi, gece olunca herkes odasına çekilir sessiz sessiz ağlardı... Babamın yokluğunu hiç hissetmedim, babam benim her an yanımdaydı, her an sol yanımdaydı... Ben babamın şehit olduğu gün çocukluğumu yaşayamadan büyümüştüm... Babamın deri kaplı bir defteri vardı, arada sayfalarını karıştırır bir şeyler yazardı. Küçüğüm daha o zamanlar anlamazdım ne yazdığını, babama sorduğum zaman " Zamanı gelince öğrenirsin" derdi. Ben 15 yaşıma girdiğim gün annem bana babamın deri kaplı defterini verdi. "Zamanı gelince öğrenirsin" derdi, zamanı şimdi miydi? O defteri günlerce açamadım, sanki açarsam kıyamet kopacaktı... Bir gece olmayan cesaretimi toplayıp defteri açtım. Babam o sayfaları satır satır bana yazmış... Gözyaşları içinde babamın bana yazdıklarını okudum...

Güzel kızım, biricik prensesim;

Senin doğduğun gün ben yeniden doğdum sanki... Sen bana ilk kez baba dediğin zaman biraz daha büyüdüm. Ben seninle beraber yürüdüm seninle beraber düştüm, sen büyürken ben seninle can buldum prensesim... Biliyor musun aynı annene benziyorsun. Gözlerin aynı annen, annen sana gebeyken hep Rabbime dua ederdim gözlerin annene benzesin diye, şimdi de annen gibi güçlü ol diye dua ediyorum güzel kızım... Neden güçlü ol diye dua ediyorum biliyor musun prensesim, ben şehit düştüğümde benim yokluğumu hissetme diye... Prensesim, bir tanem kendini asla yetim hissetme, ne zaman kendini yetim hissetin, ne zaman beni özledin, elini kalbine götür, ben ordayım güzel kızım... Seni çok seviyorum deniz gözlüm...

Seni çok seven baban

O gece hıçkıra hıçkıra ağladım sonra babamın mektubuna cevaben bende o deftere şunları yazdım...

Babammm,

Ben senin yokluğunu hiç hissetmedim, biliyordum her an yanımda olduğunu ama seni her geçen gün daha da çok özlüyorum be babam. Annem ve ben sana kavuşacağımız günü bekliyoruz. Duaların kabul oldu babam. Gözlerimde gücümde aynı annem... Biz seni çok özledik babam Rabbime söyler misin en kısa zamanda bizi senin yanına alsın. Bende seni çok ama çok seviyorum benim kahraman babammm.

Seni çok seven deniz gözlü prensesin

Ertesi sabah hemen babamın mezarına gittim, defterden yırttığım sayfaları mis kokan toprağına gömüverdim... O günün üstünden yıllar geçti hâlâ annemle beraber babama kavuşacağımız günü bekliyoruz.

Rüya ÇİFTÇİ 15/10/2019