RABİA AKSU: İÇİMDEKİ KIŞ

İÇİMDEKİ KIŞ

Bilmelisin ki bilmek bir meziyettir. Herkes onu edinemez. 

Bilmem ne zaman başladı bu yoğun hissizlik... Bitmediği kesindi ama yine de ilk günü tahmin eder gibiyim. İnsan kendi kışını kendi yaratır demiş Köroğlu. Bilmem ki doğru mudur bu söz. Başlangıçlarını tahmin edemediğim, içimde şu köşeyi dönünce bitecek dediğim milyon rüzgâr zerresi her köşeyi döndüğümde yine en baştan bu sefer daha sert esmeye başlıyor yüzümde. Başlatan bensem neden sonlandıramıyorum diye soramadım Köroğlu’na ama fark etmez. Dünyayı aynı görmediğimiz aşikâr.

Büyüklerin bitmez tükenmez siz bilemezsiniz edalarından sıkıldığımız içindir belki. Bazen sırf ailem memnun kalsın diye istemediğim şeyleri yaparken buluyorum kendimi. Onaylanma çabasıyla tükettiğim birçok günün ardından yaşamsal buhranlar içinde buluyorum kendimi. Ama almak istediğim 'sende normalsin diğer insanların arasından sıyrılarak kendini ve fikirlerini ortaya koymuyorsun' tavrını göremiyorum. Çünkü o tavırda pek de istikrarlı değilim doğrusu. Bu tavrı görme isteği sıradan olmak isteğimden veya konumlandırılmış toplum geleneklerinden kabul görme arzumdan kaynaklı değil. Böyle bir arzum da yok elbet. Ama bazı insanların aksine ya da fikirlerinden vazgeçmeyen insanların aksine ailemi memnun etme çabasından sıyrılamıyorum. Belki yetiştiriliş tarzımdan belki de böyle bir insan olmamdan. Sorun bunu da devam ettiremiyor olmam. Ne istediğim gibi hareket tarzımda özgür bırakılıyor ne de istenilen tarzda bir tavır alabiliyorum. Sonunda yine kendime dönüyorum. Ve ailemle aramda yine uçurumlar. 

Değer yargılarınıza verdiğiniz biçimlerden ırak ve bağımsız bir cesaret düşüyor avuçlarıma. Uyumlu ve örnek bir insan ol, aile misafirliklerine git, aldıklarınla yetin, sana yapılanları sorgulama, belli bir yaşa gelince ancak, canını yakanları affet, sana biçtiğimiz rolü oyna, kızsın sus! Evet kızım. Ee. Ne olmuş yani. Bir kadına cevap veremem veya tepki gösteremem kızım çünkü! O bir kadın ben bir kızım. Çünkü onun kocası var ben bekârım. Kocam yok. O yüzden kimseye cevap veremem çünkü kocasız bir kızım!

Sanal dünyanız sizin olsun. Dinlemediğim bütün şarkıları, türlerine göre ayırmak bilmek ve öğrenmek istiyorum. Okumadığım Milyonlarca kitap var neresinden başlasam derken zamanı tutamıyorum. Gitmediğim oyunlar izleyemediğim filmler hiç bilmediğim deniz kıyıları ve şehirler yosun kokusuyla uyumak içinden bin bir ses gelen canlıların olduğu ormanlarda yürümek istiyorum.

Bir varoluş sancısı duyumsuyorum içimde. Sizin baktığınız yerden nasıl görünüyorsam size göre o olabilirim, ama ben o sandığınız kişi değilim hiç olmadım.

Çocukların pervasızca koşturmalarından, hayallerine doğru kırıklıklarını bilerek gitmekten korkmayan biri gibi! Kendi kendime veya yanımda istediklerimle boşluklarımı dolduracak, doluluğumu boşaltacak yeni acıları göze alacak kabuk bağlayanları koparacağım.

Devamlılığını sağlayamadığım hayat tarzını özleyeceğim. İnsanları insan oldukları için seven insanların varlığından haberdar olmak çok zaman aldı. Nereden geldiğimi artık önemsemiyorum. Ama nerede durduğumu biliyorum. Yalnızca…      

15.02.2018 Rabia AKSU