Özgür Çelik Yazdı: İstikbal

İSTİKBÂL

“Mazi ve istikbâl taraf taraf uçurumdur.”

Gazali

Gece oldu yine. Oysa geceleri hiç sevmezdi. Işıklar yok olur başka diyarlara göçer diye düşünür. Güneşi görene kadar da kavuşacağını hiç düşünemezdi -kavuşacağını bilse bile-. Gelecek her açıdan onun için bir muammaydı. Rutin olan her şeyde bile. Kendisine gelmemiş olan istikbâli bencil olarak görür ve içinde ona karşı hep bir sitem barındırır. Madem ki istikbâl biliniyor, kaderimizde her şey yazılı peki neden biz bilmiyoruz diye aklından bu soru hiç eksik olmaz. Bu yüzden bencil olarak tanımladığı istikbâle karşı hep korku içindedir. Çünkü her insan yaşamak için ona muhtaç, ona ulaşmak zorunda, onun geleceğine inanmak zorunda. Eğer o yoksa yaşam da yok demektir. Her şeyimizin ona bağlı olması ne tuhaf diye de geçirir içinden arada bir. Doğmak onun için,  büyümek onun için, hayal etmek onun için, çalışmak onun için, sevmek onun için ve onun için yaşamak. Ne çok şey ne büyük acizlik. Elimizde olmayan her şey için planlar programlar hazırlıyor ve gerçekleşmesi için zamanın birinde geleceği anı bekliyoruz. Yani her an bir acizlik gösterisi içinde çabalamaya çalışan amatörler gibiyiz. Bizden aşağısı yok bu konuda. Hayvanlar mı? Bizden yana kıyaslanırsa çok üst seviyedeler. Çünkü onlar zaten elindekinin hakimi ve rahatlar biz ise bizim olmayanı avuçlamaya çalışıyoruz ve aciziz. Sürekli bir şeyler yapma peşindeyiz. Yoruluyoruz ve bir süre sonra kıvranıyoruz. Tükeniyoruz. 

Hep böyledir kendisi. Beyninin oynadığı oyunlara mani olamaz, hayatla münasebeti kopar. Düşüncenin kör kuyusuna dalıp 20 yıl öncesine gider. Ve hayatın ne olduğunu kavramaya başladığı anlardan beri hep düşündüğü şu söz gelir aklına. 

“Gelecek de bir gün kayıp gitmeyecek miydi ellerimizden. Giden o herşey gibi.”

Uyku ağır basar ve yenilir geceye. 

Sabah olduğunda yüzünü yıkamayı unutup kendisine hazırladığı atıştırmalıklarla kahvaltı keyfi yapacak. Yirmi yıl önce annesine hesap verdiği çocukluk yıllarını anımsayacak. Ellerinde annesinin sebep olduğu bir acıma hissi duyacak ve gidip ellerini yıkayacak. Sonra besmele çekip yemeğe başlayacak. Yanında annesi ona tebessümle bakıyormuş gibi...