KURTLAR - Levent İTEZ

KURTLAR

Kurtlar sofrasında, geçti bir ömür..
Kurtların izinde, kurtlarla birlik..
Dostum kurt oldu, düşmansa köpek..
Belki kurda benzediğindendi,
Görmezden gelmemiz, yüreksizliğini..
Belki bizden görünmesiydi,
Ömrüne ömür katan..

En onulmaz darbeleri,
Yine kurtlar açtı bedenimize..
Ancak, yürek kanatan yaralarda,
Hep o köpekler oldu soysuzca..

Bozkır'ın ayazında, sisli gecelerde,
Yegâne telaş, yaşamaktı..
üşüyerek..
Bağrımızda kırk yara..
Ve yavru kurtlara, azıktı avlanmamız..

Lâkin köpekti..
Her pusuda havlayan,
Yine oydu, ardımızca kovalayan..
Görüntüsü bizdendi, sesi bize benzerdi,
Ancak yallanmak için..
Bize kuyu kazardı..

Geceye tutunduk daima,
Düşmemek için..
Yalçın uçurum kenarlarında..
O kıyılara taşıyan,
Yine kurt sandıklarımız oldu..
Sonrası yok..
İt/tiler işte..

Levent İTEZ