İSTERİZ : Afranur KARABAŞ

İSTERİZ

Hayat var, ama bir de bunun içine giren yaşamlar vardır…

Hepimiz şikâyet ettiğimiz hayata ilk adımı atabilmek için acele ederiz. Bebekken çocuk, çocukken genç, gençken de olgun ve zengin olabilmek için çaba sarf ederiz. Ama yürümek cesaretini kendimizde bulduğumuz anda, gelecek o zorlu yolların hep yaz mevsimi olmasını isteriz…

İlkokula başlarken yeni arkadaşlıklar kuracağımızı düşleriz ve o masum bağı elde ettikten sonra da ortaokula gitmek için gün sayarız. Tabidir ki bu kadarı da yetmez, liseye göz dikeriz,  lisenin o ciddiyetine alışamadan liseyi bitirmeden de güzel bir üniversitenin hayalini kurarak o tozpembe düşlemenin sayfalarında dolanıp dururuz. Hayal kırıklığının acımasız gerçekliğini hatıra bile getirmeden her zaman ki gibi isteriz…

Yazın sıcakta denize girip dondurma yerken, yanında kışın sobaların üstünde pişirip yediğimiz, sıcacık kestaneleri isteriz. İlkbaharda çiçek açarken birden sonbaharda yaprakların dökülmesini arzu eder ve gene her zaman ki gibi isteriz…

Yaşadığımız kurulu bir düzen vardır, ama karşımızdakinin mutluluğunu görünce onunda elindekini isteriz. Hâlbuki bilmeyiz, onun mutluluğuyla örtbas etiği acılarını. Ne demiş Maksim Gorki: -Sık sık gülen insanların içinde daha fazla acı vardır.

Ve biz her şeye rağmen hala başka hayatlara özeniriz…

Sonuç mu? Her zaman ki gibi isteriz…

Geçmişte olduğu gibi bu seferde ve gelecek seferlerde de elimizdekinin kıymetini bilmeyeceğiz.  Bizim olmayan hayatlara özenip duracağız. Gençlikten sonra elde ettiğimiz olgunluk ve zenginliği de kaybedince yaşlılıkla kucaklaşacağız, ardından ömrümüze son bir nokta koyacağız, ama istemeye istemeye…

07.12.2016 Afranur KARABAŞ