DESTANDIR SARIKAMIŞ / BEDİRHAN GÖKÇE

Hele ses ver kurban olduğum Hele ses ver

Hetim hetim donarken gecenin ayazında,

Nefesin buhar olup çıkarken son defa,

Çıkmamış bıyıklarından buz sarkarken yiğidim,

Elin mi önce dondu, yoksa ayakların mı ?

Yüreğin mi dondu , yoksa çıkmayan avazın mı ?

Kim düştü önce toprağa sen mi arkadaşın mı?

Doksan bin can düşerken bir bir yere

Yükselirken sessiz çığlıklar tekbirlerle birlikte.

Kim düştü önce aklına, anan mı..

Hele söyle kurban olduğum,

Yoksa balan mı?

Şimdi ne zaman aklıma düşsen;

Gözümden yüreğime gözyaşlarım buz tutar.

Ne zaman seni ansam.

İçim yanar, dışım donar.

İçim dışım çığ tutar…

Sarıkamış yaramdır, borandır Sarıkamış,

Sarıkamış ayazdır, destandır Sarıkamış,

Sarıkamış evlattır tam doksan bin.

Evladı buz kesmiş,

Evladı toprak olmuş,

Tam doksan bin anadır Sarıkamış…

Anadır Sarıkamış.

Yaradır Sarıkamış,

Borandır Sarıkamış,

Destandır Sarıkamış.