CENNET TEPESİ / Gülistan İNAN
Şair - eğitimci Gülistan İNAN Hanımefendinin sitemizde yayımlanan yeni şiiri...
11 Şubat 2020 - 23:41 - Güncelleme: 11 Şubat 2020 - 23:45
CENNET TEPESİ
Kapıdan çıkıyorum
Ellerim yerçekimine yenik düşmüş
Ardımda bıraktığım cesetler
Diri ruhların.
Aklım karmaşık,
Bulanık,
Bir sis yığını altında düşünceler
Yürüyorum...
Ellerim yerçekimine yenik düşmüş
Ardımda cesetler,
Nereye gidecegim?
Ne yapacagim?
Bilmiyorum...
Dar sokakların arasından geçiyorum
Bitmiyorlar,
Bu gece uzun.
Bırakıyorum.
Yığınla biriktirdiğim hayallerimi
Kapıyı çalıp kaçıyorum
Kendimden kaçar gibi
Uzun dar rampalardan geçiyor adımlarım,
Yabancı gelmiyor taşlar
Tanıyorlar beni çocukluğumdan
Üzerlerinden ağır ağır geçiyorum
Yine rampa, ve yine, rampa, rampa
Tepelere varmanın yolu
Rampa...
Çıkıyorum bıkmış ayak sesimle
Tüm manzara eğilmiş ayaklarıma
Nefes nefese soluyorum
Soluğum, bulutlara karışıyor
Uzun, dar rampalarını geçtiğim
Tepelerden seyrediyorum şehri
Ilık ılık doluyor ciğerlerime hava
Gitmek istemiyorum
Gitmem gerekiyor
Burası cennet tepesi.
Salıverme beni çocuklugumdan
Salıverme cennet tepesi.
Bırak, bu zaman yolculugumda
Tıkansın yollar,
Ben hep burda kalayım
Sen hep cennet ol.
Ben hep cocuk.
Gülistan İNAN
FACEBOOK YORUMLAR