Afranur KARABAŞ : UMUTTAN TAŞANLAR

 UMUTTAN TAŞANLAR

Bu yazıyı okuyana kadar neler yaşadın hayatta, hangi zorluklarla baş ettin, bir sen bilirsin çevrende, sonra, biri çıkar ve der ki bunlara katlanmana tek sebep seni ayakta tutan Umuttur…

Ne kadar komik yaşamak,  dersin kendi kendine ve bunca zaman seni yaşatan şey umutmuş, anlarsın. Yaşamamız, mücadele etmemiz ve bunlara bizi bağlayacak bir kelimeye de ihtiyacımız varmış…

Velhasıl, hayatımız dört harfli bir kelimeye bağlanmalıymış. Milyonlarca kelime içerisinden sadece biri, seni ayakta tutacak, o da umut...

Hâlbuki yaşamak için Umut’a umut bağlamamalıydık, en azından ayakta dik durabilmek için… Fakat irade sahibi olanlar öyle mi yapıyor? Yoksa tam zıttı olan bir durumla göz göre göre diz mi çöküyorlar?

İstek/dilek sahibi olanların çoğu, ayakta kalabilmek için, kendini ve insanın ne yapıp ne yapmaması gerektiği konusunda kendinin karar verici olmasını sağlayan gücü, bir yere adıyor ve maalesef tek umutla da yetinmiyorlar artık…

İnsanlık; böyle bölünmemeliydi, bizi diğer mahlûklardan ayıran buyruğu, böyle kar getirmeyecek işlerde heba etmemeliydi…

Fikirler, zihinler, düşünceler aynı olsun diyen yok…

Tek mesele, umut adı altında, umut hariç var olan bütün meseleleri masaya yatırmalarına bir anlam veremiyor olmamızda… Maalesef, benim/bizim düşüncelerim/iz hiçbir şeyi değiştirmiyor…

Ben yine de düşünüyorum… Umudu, umut taşıyanları, umuttan taşanları…

25.04.2017 Afranur KARABAŞ