Afranur KARABAŞ : HEP İYİYİZ

HEP İYİYİZ
Çok meşhur oldu bu aralar. Kime sorsam hep iyiyim, havalarında. Nerden başladı bu dillerine doladıkları iyiyim lafı, bilinmezlikten ziyade meçhul. Nezaketten sorarlar nasılsınız, bizimki de düşünmez yapıştırır, iyiyim lafını. Diyorum ya akım gibi hiç düşünmüyor, belli de oluyor, ne yapıyorsun diyorum, iyiyim diyor, sana meşgul olduğun eylemi soruyorum, sen de kalkmış iyiyimi yaftalıyorsun ortama. Anladık artık siz hep iyisiniz hiç kötü olmuyorsunuz olmayında, bu kadar iyilik de iyi değil…

Başka duyguları hissedin biraz. Şaşırın, korkun, üzülün, kızın hatta ağlayın ama bu kadar iyi olmayın, başka duygularında farkına varın, varında iyiyi bu kadar zân altında bırakmayın. Boynu bükülmüş görmüyor musunuz üstündeki ağırlıktan. Herkes onu lisan-ı hâle çevirmeye çalıştıkça yükü kamburlaştırıyor, hâliyle yoruluyor. Zavallı daha ne kadar dayansın...

Duygular dünyasında bir onu çok beğenip almışlar. Ötesi düşünülemez bile ki düşündük, nasılsın sorusuna; öfkeliyim, şaşkınım, kırgınım cevaplarını olduramadık, olduramazdık. Kırgınım cevabını güvenip anlatamazdık. Sorun güven değildi onu zedeleyenlerdeydi. Öfkeliyimin cevabını da veremezdik, olay örgüsünü izah edemezdik. Mutluyumun kavramını görmediğimiz gözle onlara hissettiremezdik. Başarısız olurduk o denizlerde bu sandalla. Yaklaştık da sormadık, hepimiz sığar mıyız bu küçücük limanına, zorla sığdık, sığdırdık...

Karanlıkta koydun mu yastığa vicdanını her gün, yanmamak adına hellalik al bu iyiden. Sonra ağır olur hesabını vermek, terazi girince işin içine, sana kalır yükleri ahirde. Burada öde kefaretini, ödeyebildiğin kadar yoksa ağır olur sonra bedeli. Günahsız geçirdiğimiz günlerin ne kadar da günahkârıymışız meğer. Sen şimdiden helal et hakkını! Ey İyi...
Afranur KARABAŞ 28.11.2017