4 Nisan Şiiri - Ozan Arif

4 Nisan

Dört nisan doksan yedi, alelade gün değil,

Kara günsün, kara gün bu bir gerçek, kin değil,

O kadar karasın ki tarifin mümkün değil

Başbuğ’ un başımızdan çekildiği günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

Çekildiği diyorum, sor bana hele niye?

Çünkü dilim varmıyor ona öldü demeye,

Varmasa da mecburum, mecburum söylemeye

Bize yetim gözüyle bakıldığı günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

Çok acılar görmüştüm, ama bu kadar derin

Olanı görmemiştim, bu da senin eserin

O kara akşamında, kapkara bir haberin,

Beynime kurşun gibi sıkıldığı günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

Belki senin suçun yok, belki benimki hata,

Her can günün birinde göz yumacak hayata,

Fakat sen bir başkasın, sen var ya sen, adeta,

Ciğerimin yerinden söküldüğü günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

Altaylar’ dan Tuna’ ya libas giymiş hüzünden,

Özünden ağlıyor bak, bütün Turan özünden.

Müslüman Türk evladı olanların gözünden,

Yaş yerine kanların döküldüğü günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

Başbuğ Türkeş yok artık, bulabilmek imkânsız

Herkesin acısını bilebilmek imkânsız,

Her yüreğe tercüman olabilmek imkânsız,

Her yürekte bir ağıt yakıldığı günsün sen

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

Türkeş gibi bir lider ne çıkmıştır, ne çıkar

Yıkar onun acısı, Arif ’i artık yıkar

Ateşin kanunudur düştüğü yeri yakar,

Bozkurtların boynunun büküldüğü günsün sen,

Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!

Ozan Arif